Sydney

-Sen? Jeśli chcesz się spotkać to przyjedź, tylko nie tak późno.
Zerwał się wiatr niosący ze sobą wycie wilków. Riv zerwał się radośnie i pobiegł do drzwi.
-O nie, mój ojciec!- pisnęła, wstając szybko.- Zapomniałam, przepraszam!
Przez drzwi wpadł ogromny wilk. Na pysku miał ślady krwi. Gdy tylko zobaczył Logana rzucił się mu do gardła. Powalił go na ziemię i mocno wgryzł aż dało się usłyszeć dźwięk łamanych kości.
Mężczyzna obudził się na podłodze koło łóżka. Był cały zlany potem. Za oknem dalej panował mrok.

Rozejrzał się nieprzytomnym wzrokiem dookoła. Przez moment zastanawiał się, czy aby jednak już nie ćpał. Był rozbudzony, głowa go bolała. Pogrzebał w szafkach kuchennych, ale nie znalazł żadnego lekarstwa. Wiedział jednak, kto coś z tym zrobi. Powoli się ubrał i, zamroczony, wyszedł z mieszkania. Chwiejnym, powolnym krokiem poszedł do Thomasa. Trochę mu zajęło odnalazienie odpowiedniej drogi.

Pogoda była spokojna, bezchmurna, bezwietrzna. Smród zombie nawet nie był aż tak bardzo wyczuwalny. Ulice dziwnie puste, wszystko spokojne, aż za. Kiedy Logan dotarł do celu, w oknach paliło się jeszcze światło.

Oparł się o ścianę i zapukał do drzwi. Chwilowe pobudzenie minęło, powieki znowu zaczęły mu ciążyć. Zapukał ponownie, tym razem trochę mocniej.

-Idę, no idę! Kuźwa, środek nocy jest!- ktoś krzyknął z środka. Po chwili przed Loganem stał białowłosy, młody mężczyzna w okularach.
-W czymś pomóc? - spytał, przyglądając się przybyszowi.

- Ja do doktora, ee... Thomasa. Thomas Li chyba - powiedział cicho. Przez alkohol kręciło mu się w głowie. Musiał stać oparty o ścianę.
- Potrzebuję go.

Białowłosy patrzył na niego chwilę.
-Dużo wypiłeś, co nie? Na efekty alkoholu nie ma lekarstwa- urwał na moment. - Co jest? Może pomogę.
Nie lubił jak pacjenci Thomasa mu przeszkadzają. Szczególnie jak przerywają mu pisanie artykułów.

- Bez przesady, pewnie macie coś na ból głowy. Ale kolega Thomasa mnie postrzelił i ten, no... - podciągnął rękaw, pokazując szwy. Niektóre trochę popękały, rana znowu bolała.
- Zgłaszam reklamację.

-Kolega?- zdziwił się.- A, musiałeś się wpieprzyć wojskowym na linię strzału. Ta ręka nie wygląda za dobrze.
Poprawił okulary i spojrzał na ranę. Niezbyt wiedział co miał by z tym zrobić. Westchnął mentalnie, znowu problemy i to nie jego.
-Słuchaj, ja się na tym nie znam. Mogę dać coś przeciwbólowego, prześpisz się moment, bo ledwo stoisz na nogach i potem Thomas to obejrzy. Ewentualnie idź teraz do szpitala.

- No, nudziło mi się to wbiegłem na linię ognia. Ty się tak nie bawiłeś? - mruknął. - Słuchaj. Powiedz mi, czy jest Thomas, i kiedy przyjdzie - westchnął. Wyminął mężczyznę i trzymając się ściany wszedł do środka.