Sydney

Mężczyzna zamyślił się, lustrując wzrokiem rozmówcę. Pomimo silnego odurzenia, domyślił się, że Logan nie jest żółtodziobem w tej kwestii.
-Pół koła i nawet strzykawkę dorzucę. Wiesz jak się z tym obchodzić, prawda?

- Jak dasz jeszcze pasek do spodni to cię nawet pocałować mogę.- wyciągnął z portfela odpowiednią sumę. Pomachał pieniędzmi przed jego twarzą - ale pamiętaj, kolego. Jak dasz mi jakiś syf - nieważne czy towar, czy zakażoną strzykawkę - znajdę cię. A jak nie ja, to moi ludzie. I będziesz żałował, że się urodziłeś - uśmiechnął się groźnie.

-Jeszcze mi życie miłe- mruknął. Sięgnął do kieszeni płaszcza i wyjął stamtąd małą torebeczkę z szarym proszkiem oraz strzykawkę jednorazową. Podał to Loganowi, zabierając zapłatę i chowając.
-Miło się robi interesy- rzucił, kierując się do wyjścia lekko chwiejnym krokiem.

Zmrużył oczy, po czym podszedł szybszym krokiem do typka i zdecydowanie pchnął go szybko wyjętym nożem. Broń trochę utknęła w otyłym ciele faceta.
-Wybacz stary, sam rozumiesz. Jestem tak jakby kolegą po fachu i chcę mieć pewność, że mnie nie zdradzisz - wyszarpnął nóż i wytarł go o brudne łachy trupa. Schował strzykawkę i proszek pod ciuchy. Zaciągnął typa do najbliższej kabiny i upewnił się, że łatwo jej nie otworzą. Obmył dla pewności dłonie i wyszedł z ubikacji. Usiadł obok Indiany.
- Sam rozumiesz. Dwójeczka.

Mężczyzna zmierzył go wzrokiem.
-Tylko bez szczegółów- rzucił, przywołując barmana.- Raz ogień smoka i... Macie coś do jedzenia?
-Mrożone zapiekanki i nachosy z salsą.
-Co bierzemy kochanie?- zwrócił się do Logana.

Objął go ramieniem i, rozochocony alkoholem, cmoknął Indianę w policzek.
- Salsę z nachosami, ty płacisz - odwrócił lekko głowę, żeby kątem oka dostrzec doktorka.

Potargał go po włosach.
-Dobry chłopiec- odwrócił się do barmana.- To niech będą te nachosy.
Chwycił Logana lekko w pasie, żeby przypadkiem nie spadł z taboretu.
-Kogo tak wypatrujesz, co?

Nie siląc się na dyskrecję odwrócił się na stołku.
- O, tamten z czerwonymi włosami. Niezły jest, nie? - odwrócił wzrok i spojrzał na przechodzącą, kuso ubraną kelnerkę. Delikatnie, ale zdecydowanie dotknął ją w ramię.
- Mam nadzieję, że jesteś wolna po pracy - puścił jej oczko.

Spojrzał na wskazaną osobę.
-to lekarz. nawet kojarzę gościa. Niebyt ciekawy typ.
Zajął się piciem swojego drinka, którego już dostał.
-Wolna czy nie na pewno nie zainteresowana- odparła, uśmiechając się i ruszyła dalej.

Uniósł brwi.
- Niezainteresowana i pracuje w takim miejscu? Toż to szok - spojrzał na kolegę. Intensywnie pocałował go w czoło - nudny czy nie, mam na niego ochotę. Pomóż mi z nim. Barman, daj czystą wódkę.

Kelnerka odepchnęła natarczywego klienta i oburzona poszła w drugi koniec pomieszczenia.
Indiana spojrzał na przyjaciela.
-Skąd ta pewność kochanie, że ci pomogę? Może ja się nie chce dzielić? - uśmiechnął się figlarnie.

- Więc odwiedzaj mnie wieczorami trochę więcej, póki możesz - uśmiechnął się. Spojrzał jeszcze raz na Thomasa. Duszkiem opróżnił szklankę z wódką, podszedł do stołu doktorka i skinął głową na jego kolegów. Znajome twarze.
- Ja przelraszam że tak po pracy, ale chyba musisz mi doktorku jeszcze raz rękę sprawdzić.

-Trzeba było mówić, że chcesz- odparł, biorąc się za nachosy.
Lekarze spojrzeli na przybyłego, tylko Thomas nie podniósił wzroku.
-Zawód lekarza nigdy się nie kończy, co nie panowie?- rzucił do kolegów.- Ani ja ani ty nie jesteśmy teraz w odpowiednim miejscu czy stanie na takie rzeczy- spojrzał na jego rękę.- Przyjdź do mnie jutro rano albo teraz idź do szpitala.

Podniósł ręce, niby w geście obronnym.
- Nie ma sprawy. Do zobaczenia jutro u ciebie. Przygotuj jakieś świece i czystą pościel - puścił mu oczko. Wziął od przechodzącej kelnerki drinka, wypił go jednym łykiem i powiedział:
- Wasze zdrowie, panowie. Może będziemy mieli okazję się razem napić. - wrócił do Indiany. Zjadł nachosa i narzucił kaptur na głowę.
- Do zobaczenia. Mam towar do przetestowania.

-Stary, kto to był?
-Czemu nie powiedziałeś, że masz chłopaka?
-Riv! Nie jesteśmy razem, prawie się nie znamy, dostał w rękę i się nim zająłem!
-Zgrywam się, spokojnie. Gdzie twoje poczucie humoru?
Indiana popatrzył na przyjaciela.
-Tylko nie przesadź kotku, nie chcę cię potem zbierać po ulicach.

- W razie czego zrób z mojej skóry ładny pasek do spodni - rzucił, wychodząc z klubu. Założył na twarz komin i lekko chwiejnym krokiem ruszył w stronę domu. Postanowił poruszać się w cieniu. Chłodny, morski wiatr trochę go pobudzał i orzeźwiał. Kiedy wszedł do mieszkania (ze względu na swoją profesję musiał je zmieniać dosyć często) rozebrał się do bielizny i rzucił na trzeszczące, stare łóżko. Narkotyk i strzykawkę położył obok, na stoliku. Nie zdążył nawet pójść po łyżkę i zapalniczkę, bo zaraz zasnął.