Lizbona, Portugalia

-Oj Isuś. Czekaj!-przerzuciła karabin przez ramię. Przy nim mogła być jak dziecko.

Wziął z wieszaka czarny płaszcz. Zarzucił go na siebie.
-Prowadź- powiedział do dziewczyny teatralnym gestem wskazując na drzwi.- Do którego lasu idziemy?

-Tego przy bramie. Podobno można tam się nieźle zabawić-mruknęła. Wyprzedziła mężczyznę-a co tam u ciebie ? znalazłeś jakąś pannę ?

-Nie, nie znalazłem. Z taką pracą ciężko kogoś znaleźć- zamknął drzwi od pokoju.- Trochę podróżowałem, ale na razie zostaję tutaj. Muszę trochę ochłonąć. A ty tu na długo?

Spuściła wzrok.
-Nie wiem. Zależy od mojego...znajomego.

-Znajomego?- spojrzał na dziewczynę.- Znalazłaś sobie "ukochanego" i się pokłóciliście czy jak? W ogóle masz kogoś?
Wyszli z karczmy i ruszyli w stronę lasu.

Potarła się po karku.
-To trudne do wytłumaczenia. Mieszkam u znajomego...i mi po prostu przez niego smutno-mruknęła-nie wracajmy do tego. I nie, nie mam nikogo. A co?

Uśmiechnął się skręcając na ścieżkę prowadzącą do lasu.
-A nic, tak się pytam. W końcu moja mała siostrzyczka nie jest już taka mała- odparł patrząc na Natashę.

-Nie jestem małą!- krzyknęła. Walnęła Isaaca pięścią w ramię. Poprawiła pistolet w kaburze- a może jakaś ci się podoba?

Zaśmiał się na reakcję dziewczyny.
-Dla mnie zawsze będziesz moją małą siostrzyczką. Obojętnie jak urośniesz i ile lat będziesz miała- uśmiechnął się.- A wracając do twojego pytania... W sumie tak.

Zaciekawiła się odpowiedzią chłopaka. Zerknęła na niego. Byli już daleko od miasta.
-A co to za szczęściara?

-Jak nie pracuję to zdarza mi się chodzić na imprezy. Ciągle są organizowane, głównie przez podziemie. No i na jednej z nich jest taka DJ'ka Lovia. - Odpowiedział przypominając sobie młodą kobietę.
Nagle rozległ się hałas. Wszyscy co żyją na tym świecie chociaż trochę dłużej wiedzą co on oznacza - zombie. Żywe trupy zaczęły pojawiać się niby znikąd, szybko otaczając dwójkę wędrowników.

Przeklęła po rosyjsku, kalecząc ojczystą mowę. Jednym ruchem zdjęła karabin. Stanęła plecami do Isaaca.
-I się zabawimy, i zrobię zlecenie. Dobry układ.

-Trochę rozrywki, tak? Dawać trupy, który pierwszy do ostrzału!- zawołał zadowolony. Sięgnął po pistolet przyczepiony na udzie. W drugim ręku trzymał nóż, jakby co. Zombie szły ze wszystkich stron, ale ostrzał z broni skutecznie je zatrzymywał.

Zaśmiała się.
-Jak za starych, dobrych czasów- odsztrzeliła jednego zombiaka w głowę. Wypuściła salwę strzałów na pozostałe potwory.

-Tak, jak za starych- odparł sięgając po drugi pistolet. Nie mógł marnować czasu na przeładowywanie.
Po chwili ostrego ostrzału zombie przestały przychodzić. Zostało już tylko kilka sztuk.

W końcu uporali się z potworami. Natasha spojrzała na niebo.
-Która godzina?

Również spojrzał w niebo.
-Koło północy- odparł po chwili namysłu.- Myślę, że będziemy już wracać. Zaraz napatoczy się więcej, a nie mam zapasu naboi.

Pokiwała głową. Zaczęli wracać.
-Muszę wrócić do Antero-mruknęła.

Chłopak uśmiechnął się pod nosem, zerkając na dziewczynę.
-Wracasz? Pogadaj z nim, wytłumaczcie sobie wszystko. Jakbyście się pokłócili możesz do mnie przyjść.

Uśmiechnęła się. Przytuliła "brata".
-Dziękuję Isaac. Zawsze mogłam na ciebie liczyć- pobiegła do miasta.
Weszła do mieszkania Antero. Poszła do swojego pokoju. Zaczęła wyciągać ciuchy na zmianę.

Isaac popatrzył za dziewczyną. Poszedł do siebie, nucąc coś pod nosem.
Mężczyzna, siedzący w pokoju przybranej córki, usłyszał jak dziewczyna wchodzi. Upewniwszy się, że dziecko śpi, wyszedł z pomieszczenia. Stanął w progu drzwi do pokoju Natashy.
-Gdzie byłaś?- spytał spokojnie.

-Na polowaniu. W końcu jestem łowcą, potrzebuję rozrywki innej niż faceci-drugie zdanie mruknęła pod nosem. Popatrzyła na Antero- odwróć się na moment, jak możesz.

Zaśmiał się cicho. Odwrócił się tyłem do dziewczyny.
-I jak poszło? Dużo upolowałaś?

Szybko została w samej bieliźnie. Sięgnęła po spodenki.
-Oj, tak. Dużo ich się nazbierało. Fajnie było, polowałam z przyjacielem.