Tokyo, Japonia

Medyk spojrzał na dziewczynę.
-Blok 25 potrzebuje krwi ABRh-. Możesz przynieść im ją? Jakby nie potrzebowali pomocy to idź do bloku 34, bo zaraz zaczynają jakąś operację i chyba im ludzi brakuje- odpowiedział zakładając na twarz maseczkę. Wszedł do bloku 25.

Czemu zawsze traktują ją jak pomniejszą pielęgniarkę?
Louise nic bardziej nie irytowało, jednak teraz musiała skupić się na pracy. Pobiegła po krew, a potem niosąc ją w hermetycznie zamkniętej skrzynce pozwoliła sobie przez chwilę pomyśleć o sprawach prywatnych. Co spakować? Czy Berlin jest równie niebezpieczny jak pięć lat temu? Jak bardzo odreaguje spotkanie z Malcolmem?
Gdy dobiegła do drzwi bloku 25, jej umysł ponownie ogarnęły natarczywe myśli o pracy. To była Japonia. Nawet w czasach apokalipsy najbardziej ceniło się tu precyzję, dokładność i pracowitość, oczywiście-jedynie w sparawach zawodowych wyższej klasy, członkowie gangów woleli siłę, bezwzględność i nieugiętość.
-Przydam się do czegoś?-Zapytała nadzorcę dwudziestego piątego bloku, a otrzymująć przeczącą odpowiedź, poszła w stronę sali operacyjnej trzydziestego czwartego po drodze wiążąc włosy.

Już przez drzwi sali operacyjnej dało się słyszeć zdenerwowany głos lekarza:
-Sprowadźcie kogoś jeszcze! Nie mogę prowadzić operacji z tak małym składem!
Z sali wyszła pielęgniarka, spojrzała na Louise.
-Jesteś lekarką, prawda?

-Hellraiser.-Przedstawiła się i wbiegła na salę operacyjną, przy drzwiach dokładnie odkażając ręce.

Lekarz patrzący na wyniki badań spojrzał na przybyłą.
-Wreszcie! Zaczynamy zanim narkoza się skończy- odłożył papiery.- Dwadzieścia trzy lata, martwica lewej nogi. Amputacja do kolana.

Pomagała przy operacji, która ciągnęła się niemiłosiernie długo.
Przy amputacji nastąpiły komplikacje, więc wyszła z sali prawie cztery godziny później zlana potem i wykończona.
Wiedziała, że ma jeszcze godzinę wolnego czasu, ale potrzebowała solidnego prysznica i mocnej kawy.
Ruszyła w stronę damskiej łazienki dla pracowników, ramię w ramię z kobietą, która również pomagała przy operacji.

Kobieta podeszła do umywalki i zaczęła przemywać twarz.
-Masz dużą wiedzę i umiejętności jak na twój wiek. Jesteś bardzo dobrą lekarką- powiedziała do Hellraiser.- Masz chwilę wolnego? Może skoczymy na lunch albo po prostu kawę?
Kobieta wytarła twarz w wiszący nieopodal ręcznik.

-Dziękuję za komplement.-Uśmiechnęła się do kobiety i wyciągnęła w jej stronę dłoń.-Jestem Hellraiser, bardzo chetnie skoczę na szybką kawę.-Ale pozwolisz, że najpierw wezmę prysznic?

Uścisnęła dłoń dziewczyny.
-Nali- przedstawiła się.- Oczywiście, poczekam na dole- uśmiechnęła się przelotnie i wyszła z łazienki.